ببین دلخوری،باش.
عصبانی هستی،باش.
قهری،باش.
هـــــرچی می خوای باشی باش.
ولی حق نداری با من حرف نزنی.
فـــــهــمــــــــیــــــ ـــدی؟!

تا خیالت به سرم میزنه گریم می گیره 
آروم آروم دل تنگم داره بی تو می میره

گل مغرور قشنگم، من فراموشت نکردم
بی تو اینجا رو نمی خوام، میرم و بر نمی گردم 

يه زن وقتي داد مي زنه يعني خسته شده...
ازبس تو خودش ريخته...
از بس صبوري كرده...
تنهايي گريه كرده...
هي دندون رو جيگر گذاشته...
ديگه بريده...اين جور موقع ها فقط گوش بده...
بزار بگه و بگه تا اروم بشه...
بغلش كن حتي اگه با دستاش محكم كوبيد رو سينه ات...
بزار حس كنه يكي رو داره كه به حرفاش گوش ميده...
يكي كه تو اغوشش احساس امنيت مي كنه...
اقایون باور كنید شناخت زنها سخت نيست...
كمي درك...توجه و محبت...
همين...

ساده می گویم عزیزم دل بریدن ساده نیست چشمهای مهربانت را ندیدن ساده نیست از زمان رفتنت خورشید را گم کرده ام ناله های ابر را هر شب شنیدن ساده نیست

من و این حجم سکوت 
من و خاکستر بارون که نشسته رو تنم

می خوام از اینجا برم 
برسم به شهری که اسممو فریاد بزنم

یه روز از اینجا می رم دلو به جاده می زنم 
من می خوام همه بدونن این تن خسته منم ...

با این امید هر روز بیدارم...
هر روز که می بینم تو رو دارم
هر روز حالم با تو آرومه....
حس می کنم خیلی دوست دارم
وقتی که دستات و می گیرم..
حس می کنم بی تو می میرم
شاید جهان من تو دستاته..
از دست تو من جون می گیرم
دست توی موهات می کنم نازم....
امروز که من دل به تو می بازم
این زندگی بی تو بی معناست..
من زندگیم و با تو میسازم.......

ببار بارون...
ببار بارون که اینجا شکل زندونه.. ببار بارون...
ببار بارون دل بی طاقتم خونه... ببار بارون...
ببار بارون ، یکی عشقش رو گم کرده
ببار بارون قرار گریه برگرده
از این بهتر نمیشه فکر من باشی
تو هم انگار قرار دیگه تنها شی
نمیدونم چرا بد شد ، چرا از خوبیام رد شد
شاید بازم بیاد خونه، بگه بی من نمیتونه
اونو یادم میاری تو.. .باید بازم بباری تو
ببار بارون تو با آواز منو یاد چشاش بنداز.. .ببار بارون...
ببار بارون...من اینجا گیج و داغونم... ببار بارون.. .
ببار بارون ...که بی عشقش نمیتونم ... ببار بارون...
ببار بارون......

زندگی قافیه باران است
گاه با یک گل سرخ
گاه با برگ سیاه
بیت آخر می شود
زندگی باغچه امید است
گاه با آه خزان
گاه با تابش تو
فصل آخر می شود
زندگی شب های مهتابی است
گاه با رویای تو
گاه با تعبیر ماه
شب آخر می شود
زندگی درگیر عشق است
زندگی در گیر رویاست
تا بدانی و بخوانی
زندگی یک رویاست
زندگی صاعقه حادثه است
گاه با باران عشق
گاه با کویر دل
زندگی سر می رسد

کاش می دیدم چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست

کاش می گفتی چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
تو چیستی که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق، سرگشته، روی گردابم
تو در کدام سحر بر کدام اسب سفید؟ تو را کدام خدا؟ تو از کدام جهان؟
تو در کدام کرانه؟ تو در کدام صدف؟ تو در کدام چمن؟ همره کدام نسیم؟
تو از کدام سبو؟ من از کجا سر راه تو آمدم نا گاه؟
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه؟ مدام پیش نگاهی مدام پیش نگاه
کدام نشأه دویده است از تو در سر من؟
که ذره های وجودم تو را که می بینند به رقص می آیند سرود می خوانند
چه آرزوی محالیست زیستن با تو مرا همین بگذارند یک سخن با تو
به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر به من بگو برو در دهان شیر بمیر
بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف ستاره ها را از آسمان بیار به زیر
تو را به هر چه تو گویی به دوستی سوگند هر آنچه خواهی از من بخواه صبر نخواه
که صبر راه درازیست به مرگ پیوسته است تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه
تو دور دست امیدی و پای من خسته است همه وجود تو مهر است و جان من محروم
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است

آرام بگیر دلم …
تنگ نشو برایش …
مگر نشنیدی جمله ی آخرش را !
“چیزی بینمان نبوده”

میـــــــ ـان دِلتَنگــــــی هایَــــــم باشــ ـــــــ تا فَراموشَـــ ـــت نَکُــــــنَم…
تا بــــه یاد داشـــ ـــته باشَمَـــــت…
تا بویَـــ ــــت را حِــس کُنَـــــــم…
تا بِــــــ ـدانَــــم که هَستـ ـــــی…
تَـــــــ ـمامِ دُنیـــ ــــام قَلبَــــمه…
دنیـــ ــــام باشــــ ـــه واسه تــ ـــــــو…
تا بِدانــــ ـــی میانِ ثانیــــ ـــه هایِ دِلتَنگیـــــهامـــ تــــــو وجــــــ ــــود داریــــ ـــ….
فَــقَط تـــ ــــو

بی تو دلتنگی به چشمانم سماجت می كند
وای دل چون كود كی بی تو لجاجت می كند

اشتیاق دیدن تو میل خاموشی نكرد 
هیچوقت عشقت بدل فكر فراموشی نكرد

عشق من با تو به میزان تقد س می رسد
بی حضورت دل به سر حد تعرض می رسد

دوستت دارم برای من كلام تازه نیست
حد عشقت را برایم هیچ چیز اندازه نیست

در غیاب تو غریبانه فراغت می كشم
بر گذشت لحظه ها طرحی ز طاقت می كشم

چشمهایم را نگاه تو ضمانت می كند
گرمی دست مرادستت حمایت می كند

با تنفس در هوای تو هنوزم قانعم
ابتلای سینه را اینگونه از غم مانعم

چشمهای مهربان تو فراموشم نشد
هیچكس جز یاد تو بی تو هم آغوشم نشد

من تو را با التهاب سینه ام فهمیده ام 
ساده گویم خویش را با بودنت سنجیده ام